1. Unya miingon kanako ang Ginoo, “Bisan pag sila si Moises ug si Samuel maoy moatubang ug mangaliyupo kanako, dili ko gayod kaluy-an kining mga tawhana. Papahawaa sila sa akong atubangan!
2. Kon mangutana sila kon asa sila paingon, ingna sila nga ako, ang Ginoo, nag-ingon:Ang gitagana kaninyo nga mangamatay sa sakit,mangamatay sa sakit!Ang gitagana nga mangamatay sa gubat,mangamatay sa gubat!Ang gitagana nga mangamatay sa gutom,mangamatay sa gutom!Ug ang gitagana nga pamihagon ug bilanggoon,pamihagon ug bilanggoon!
3. Ako, ang Ginoo, nakahukom nga upat ka makalilisang nga butang ang ipahamtang ko kanila: mangamatay sila sa gubat, kuninitan sa mga iro ang ilang lawas, pangan-on sila sa mga langgam ug tiwason sa mga mananap ang mahisalin.
4. Himoon ko sila nga kalisangan sa tanang katawhan sa kalibotan tungod sa gibuhat ni Manases nga anak ni Ezequias didto sa Jerusalem samtang siya maoy naghari sa Juda.”