1. Walay kapuslanan, O Ginoo, kon makiglalis ako kanimokay ikaw dili man masayop.Apan kinahanglan gayod nga pangutan-on ko ikaw bahin sa hustisya.Nganong nagmauswagon man ang mga daotan?Nganong nagmalampuson man ang mga limbongan?
2. Gitanom mo sila ug migamot sila,mitubo ug unya namunga.Gidayeg ka nilaapan ang ilang kasingkasing layo kanimo.
3. Apan nasayod ka kanako, O Ginoo,nahibalo ka sa akong gibuhatug nakita mo nga gimahal ko ikaw.Guyora kining mga tawhanasama sa mga karnero nga ihawonon.Laminga sila hangtod nga sila ihawon na.
4. Magsigi na ba lang ug hulawnga nangalaya na man ang kasagbotan?Himatyon na ang mga mananap ingon man ang mga langgam,tungod sa pagkadaotan sa katawhan nga namuyo niining nasora,katawhan nga nag-ingon,“Wala siya masayod sa atong binuhatan.”
5. Nag-ingon ang Ginoo,“Jeremias, kon makaluya kanimo ang pagpakiglumba sa mga tawo,unsa pa kaha sa kabayo?Kon gilisdan ka diha sa dapit nga walay kagubot,unsaon mo man pagpakabuhi diha sa bagang kalasangan daplin sa Jordan?
6. Bisan gani ang kaugalingon mong mga igsoonnagbudhi ug nagdaot man kanimo.Ayaw gayod silag saligibisan pag maayo silang makigsulti kanimo.”
7. Nag-ingon ang Ginoo,“Gitalikdan ko na ang akong katawhanug gisalikway ko na sila.Ang pinangga kong katawhangitugyan ko sa ilang mga kaaway.
8. Mihasmag kanako ang pinili kong katawhan ingon sa liyon sa lasang.Mingulob sila kanakobusa gikasilagan ko sila.