1. Ang Ginoo miingon,“Andam ako pagtubag sa mga pag-ampo sa akong katawhan,apan wala sila mosangpit kanako;buot ko nga ila akong makit-an,apan wala sila mangita kanako.Wala mag-ampo kanako ang nasod bisan ug nag-ingon ako, ‘Ania ako.’
2. Sa tanang panahonandam ako pagdawat sa mga tawong masupilon nga wala mosubay sa dalan nga matarongkondili nagtuman hinuon sa ilang gusto.
3. Kanunayng naghagit kanako kining mga tawhana;naghalad silag mga mananap ngadto sa ilang mga diosdios diha sa mga tanaman,ug nagsunog ug insenso diha sa mga halaran.
4. Magabii mangadto sila sa mga langub ug mga lubnganan.Mokaon silag baboy ug ang ilang lutoanan adunay sabaw sa mga mahugawng mananap;
5. ug moingon, ‘Ayaw akog hilabti,ug ayaw pagduol kanako kay ako balaan.’Kining mga tawhana makapasurok sa akong dugo,ug ang akong kasuko daw kalayo nga nagdilaab kanunay.
6. “Nahisulat na nga ako dili magpakahilom lamangkondili manimalos gayod ako.Pabayron ko sila
7. sa ilang sala ug sa sala sa ilang katigulangankay nagsunog man silag insenso didto sa kabukiran,ug gibugalbugalan nila ako didto sa kabungtoran;busa silotan ko sila sumala sa ilang pagkadaotan kaniadto,” nag-ingon ang Ginoo.
8. Kini ang giingon sa Ginoo,“Walay maghilabot sa pungpong sa ubas kay ang bino anaa niini.Mao usab kini ang akong buhaton sa akong mga alagad;dili ko sila hutdon ug laglag.