12. Inigkahuman sa Ginoo sa tanan niyang buhat didto sa Bukid sa Sion ug sa Jerusalem, silotan niya ang pagkamapahitas-on sa hari sa Asiria ug ang iyang pagpasigarbo.
13. Kay miingon man ang hari sa Asiria:“Ang kusog sa akong kamot ingon man ang akong kaalam maoy naghimo niini,giilog ko ang mga nasodug gisakmit ko ang ilang mga katigayonan;sama sa usa ka torong bakagilumpag ko ang ilang mga tronoug gipalukapa ko ang naglingkod niini.
14. Nakaplagan ko ang bahandi sa katawhan;sama kini sa mga itlog nga anaa sa salag.Ug sama sa mga tawo nga nanguha sa mga itlog nga gipamiyaan na,gipanguha ko ang mga bahandi sa tibuok kalibotan,ug walay kuyabog didto nga mikapakapa o minganga o mipiyak.”
15. Apan ang Ginoo miingon,“Manghambog ba ang wasay nga labaw kini kay sa tawo nga naggamit niini?O magpagarbo ba ang gabas batok sa tawo nga naggamit niini?Ang lipak ba maoy mobunal sa naggamit niini?O ang sungkod ba hinuon ang moalsa sa tawo nga nagsungkod niini?”
16. Busa ang Ginoo, ang Ginoo nga Labing Gamhanan,magpadalag sakit aron pagsilot sa mga maayog lawas;diha kanila magdilaab kanunay ang kalayo.
17. Mahimong kalayo ang kahayag sa Israel,mahimong siga ang Balaang Dios.Mosunog kini ug moagiw sa mga tunok ug sampinit sulod sa usa ka adlaw lamang.
18. Wagtangon sa Ginoo ang katahom sa kalasangan ug sa yuta nga daghag abot;wala gayod siyay ibilin,ug ang mahitabo sama unya sa tawong masakiton nga nag-anam ug kaniwang.