13. Sa 601 na ang panuigon ni Noe, sa unang adlaw, sa unang bulan, mihubas na gayod sa hingpit ang tubig. Human niya makuha ang tabon sa arka, milantaw si Noe ug nakita niya nga uga na ang yuta.
14. Sa ika-27 nga adlaw, sa ikaduhang bulan, namala na gayod ang yuta.
15. Unya ang Dios miingon kang Noe,
16. “Kawas na sa arka uban sa imong asawa ug mga anak ug sa ilang mga asawa.
17. Pagulaa usab ang tanang mananap—ang mga langgam, mga kahayopan ug ang tanang gagmayng mananap—aron mosanay sila sa tibuok kalibotan.”
18. Busa mikawas si Noe uban sa iyang asawa ug mga anak ug sa ilang mga asawa.
19. Sumala sa ilang matang ang tanang ihalas nga mga mananap, mga kahayopan, mga langgam ug gagmayng mga mananap nanggawas usab sa arka.
20. Si Noe nagbuhat ug halaran alang sa Ginoo ug mikuha siyag usa sa matag matang sa hinlo nga mga mananap ug mga langgam ug gisunog niya kini ingon nga halad.
21. Sa napanimahuan sa Ginoo ang kahumot niini, miingon siya sa iyang kaugalingon, “Dili ko na gayod tunglohon ang yuta tungod sa gibuhat sa tawo. Nasayod ako nga sukad pa sa iyang pagkabatan-on, daotan na ang iyang hunahuna. Dili ko na gayod laglagon ang tanang binuhat nga buhi sama sa akong gibuhat.
22. Samtang ania pa ang kalibotan, dili gayod matapos ang panahon sa tingtanom ug ang panahon sa ting-ani, ang tingtugnaw ug ang ting-init, ang tinghulaw ug ang ting-ulan, ang adlaw ug ang gabii.”