14. Apan gikuros ni Jacob ang iyang mga kamot; gitapion niya ang iyang tuong kamot sa ulo ni Efraim nga maoy manghod ug ang wala sa ulo ni Manases nga maoy magulang.
15. Unya gipanalanginan niya si Jose nga nag-ingon:“Panalanginan unta kining mga bataa sa Diosnga gialagaran sa akong mga katigulangan nga si Abraham ug si Isaac.Panalanginan unta sila sa Diosnga naggiya kanako hangtod karon.
16. Ang anghel nga nagluwas kanako sa tanang katalagmanmanalangin unta kanila.Ang akong ngalan ug ang ngalan sa akong mga katigulangan nga si Abraham ug si Isaacmagpabilin untang buhi pinaagi kanila.Mosanay unta silaug mahimong dakong nasod.”
17. Sa pagtan-aw ni Jose nga ang tuong kamot sa iyang amahan didto itapion sa ulo ni Efraim, wala niya kini ikahimuot. Busa gibalhin niya ang kamot sa iyang amahan ngadto sa ulo ni Manases.
18. Miingon siya sa iyang amahan, “Amahan ko, dili kana mao. Si Manases maoy magulang; itapion ang imong tuong kamot sa iyang ulo.”
19. Apan midumili ang iyang amahan ug miingon, “Anak, nahibalo ako. Ang mga kaliwat ni Manases modaghan usab. Apan ang iyang manghod mahimong mas gamhanan kay kaniya ug mahimong gamhanan ang iyang mga kaliwat.”