1. Mipadayon si Jacob sa iyang panaw ug mipaingon siya sa yuta sa katawhan sa silangan.
2. Unya nakita niya ang usa ka atabay didto sa kaumahan ug duol sa maong atabay may tulo ka pundok sa mga karnero nga naglubog. Ang tubig nga gipainom sa mga karnero gikan sa maong atabay nga gitabonan ug dakong bato.
3. Inigkapundok na sa tanang karnero didto, ligiron sa mga magbalantay sa karnero ang batong gitabon ug paimnon nila ang mga karnero. Unya ibalik nila pagtabon ang bato.
4. Gipangutana ni Jacob ang mga magbalantay sa karnero kon taga diin sila ug mitubag sila, “Taga-Haran kami.”
5. “Nakaila ba kamo kang Laban nga anak ni Nahor?” nangutana pag-usab si Jacob.“Oo,” mitubag sila.
6. Ug nangutana pa gayod si Jacob kon maayo bag panglawas si Laban ug mitubag usab sila, “Maayo man. Tan-awa, ania paingon nganhi ang iyang anak nga babaye nga si Raquel uban sa mga karnero sa iyang amahan.”
7. Miingon si Jacob, “Taas pa ang adlaw ug dili pa panahon nga tigumon ninyo dinhi ang mga hayop. Nganong dili man hinuon ninyo sila paimnon ug pasibsibon?”
8. Mitubag sila, “Dili kami makahimo niana hangtod nga matigom na ang tanang karnero ug maligid na ang bato.”
9. Samtang nakigsulti pa si Jacob kanila miabot si Raquel uban sa mga karnero sa iyang amahan kay siya may nag-atiman sa kahayopan sa iyang amahan.
10. Sa pagkakita ni Jacob kang Raquel uban sa mga karnero ni Laban nga iyang uyoan, miadto siya sa atabay ug giligid niya ang batong gitabon niini ug gipainom niya ang mga karnero.
11. Unya gihagkan niya si Raquel ug mihilak si Jacob sa kalipay.