8. Busa, anak, buhata dayon kining isugo ko kanimo.
9. Lakaw ngadto sa toril ug pagpilig duha ka nating kanding nga tambok aron magluto ako sa kinaham nga sud-an sa imong amahan.
10. Unya idulot kini sa imong amahan aron panalanginan ka niya sa dili pa siya mamatay.”
11. Apan si Jacob miingon sa iyang inahan, “Balhiboon man si Esau ug ako dili.
12. Tingalig hikapon ako sa akong amahan ug masayran niya nga gitunto ko siya. Busa imbis panalanginan niya ako, tunglohon hinuon.”
13. Ug mitubag ang iyang inahan, “Kon tunglohon ka, anak, akoy modawat sa tunglo. Buhata lamang ang gisugo ko kanimo.”
14. Busa nagkuha si Jacob ug duha ka buok kanding ug gidala niya kini kang Rebecca, ug giluto ni Rebecca ang kinaham nga sud-an ni Isaac.
15. Unya gikuha ni Rebecca ang labing maayong sapot ni Esau nga iyang gitipigan sa balay ug gisul-ob niya kini kang Jacob.
16. Ug gibutangan niya sa panit sa kanding ang mga bukton ug ang hamis nga bahin sa liog ni Jacob.
17. Unya gihatag niya kang Jacob ang lamiang sud-an ug pan nga iyang giluto.
18. Unya miadto si Jacob sa iyang amahan ug miingon, “Ania na ako, Amahan ko.”Ug miingon si Isaac, “Kinsa ka man, anak?”
19. Mitubag si Jacob, “Ako si Esau, ang imong kamagulangang anak. Natuman ko na ang gisugo mo kanako. Busa bangon na ug kaon niining dala kong sud-an aron unya panalanginan mo ako.”