14. “Busa, tawo, sultihi si Gog nga ang Ginoong Dios nag-ingon: Sa adlaw nga magpuyo na nga malinawon ang akong katawhan, ang mga Israelita, mahasol ka niini.
15. Sulonga sila gikan sa imong gipuy-an sa labing layong bahin sa amihanan uban sa imong mga kabalyero nga daghan kaayo ug gikan sa nagkalainlaing nasod.
16. O Gog, sulonga ang akong katawhan, ang mga Israelita, sama sa bangis nga bagyo. Niadto unyang adlawa maila sa kanasoran ang akong pagkabalaan diha sa akong buhaton pinaagi kanimo.
17. Ikaw kadto ang gihisgotan kaniadto sa akong mga sulugoon, ang mga propeta sa Israel, nga mosulong kanila.”
18. Nag-ingon ang Ginoong Dios, “Apan niadto unyang adlawa nga si Gog mosulong na sa Israel, mosilaob ang akong kasuko.
19. Sa akong pagpangabubho nag-ingon ako nga niadtong adlawa mahitabo ang kusog nga linog sa Israel.
20. Tungod sa kahadlok nila kanako, mangurog ang mga isda sa dagat ug ang mga langgam sa kalangitan ug ang mga mananap sa kapatagan ug ang tanang nagkamang sa yuta ug ang tanang tawo sa kalibotan. Mangatumpag ang mga kabukiran ug magun-ob ang mga pangpang ingon man ang mga paril.
21. Patunghaon ko batok kang Gog ang tanang matang sa mga butang nga makalilisang. Mag-unay silag pinatyanay.
22. Silotan ko siya pinaagi sa sakit ug sa gubat. Siya ug ang iyang mga katawhan nga nag-uban kaniya, paulanan kog kusog nga ulan sa tubig ug tibug-ok nga yelo ug kalayo ug asupre.
23. Niining paagiha ikapaila ko ngadto sa daghang kanasoran ang akong gahom ug ang akong pagkabalaan. Unya masayod sila nga ako mao ang Ginoo.”