31. Inyo unyang hinumdoman ang daotan ug salawayon ninyong binuhatan ug ngil-aran kamo sa inyong kaugalingon tungod niini.
32. Hibaloi ninyo nga buhaton ko kini dili tungod kaninyo. Angay kamong maulaw ug mahinuklog tungod sa inyong binuhatan, O Israel, nag-ingon ako, ang Ginoong Dios.”
33. Nag-ingon ang Ginoong Dios, “Sa adlaw nga hinloan ko kamo sa tanan ninyong kalapasan, papuy-an ko pag-usab ang mga siyudad ug ipatukod ko pag-usab ang mga balay.
34. Ang yuta nga kaniadto walay kapuslanan pagaugmaron na ug ang mga tawong makakita niini
35. moingon na, ‘Kining yutaa nga kaniadto wala hipusli nahimo nang sama sa Tanaman sa Eden ug ang mga siyudad nga kaniadto nagun-ob ug walay tawong nagtikawtikaw karon lig-on na ug daghan nang nagpuyo.’
36. Unya ang mga nasod nga inyong kasikbit makaila nga ako, ang Ginoo, maoy nagtukod pag-usab sa mga dapit nga sa dugayng panahon walay nag-uma. Ako, ang Ginoo, maoy nagsulti niini ug buhaton ko gayod kini.”
37. Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, “Hatagan ko pag-usab ug laing kahigayonan ang katawhan sa Israel sa paghangyo kanako nga padaghanon ko sila sama kadaghan sa kahayopan
38. nga gihalad didto sa Jerusalem sa panahon sa mga kasaulogan aron malukop ang mga siyudad sa magpanon nga katawhan. Unya masayod sila nga ako mao ang Ginoo.”