1. Ang Ginoo miingon, “Tawo, sultihi ang kabukiran sa Israel ug ingna sila sa pagpamati sa akong isulti.
2. Ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon: Ang inyong mga kaaway nagsulti, ‘Tan-awa ang karaang mga bukid, naamo na gayod.’
3. “Busa sultihi sila nga ang Ginoong Dios nag-ingon nga ikaw Israel gihimong kataw-anan sa tanan sa dihang nailog ug gipanulis sa kasikbit nga mga nasod ang imong kabukiran.
4. Busa pamatia ang isulti ko kaninyo, O kabukiran, kabungtoran, kawalogan ug kasapaan ug mga dapit nga nagun-ob ug mga siyudad nga gipamiyaan.”
5. Kini ang giingon, “Himoon ko kini tungod sa akong kasuko sa ubang kanasoran labi na sa Edomea nga malipayong miilog sa akong nasod tungod sa mga pasibsibanan niini ug nagtulis niini sa tumang kalampingasan.
6. “Busa sultihi ang nasod sa Israel ug ingna ang iyang kabukiran, kabungtoran, kasapaan ug kawalogan nga nag-ingon ako, ang Ginoong Dios: Tungod kay kamo nag-antos sa pagpakaulaw kaninyo sa ubang mga nasod, misilaob ang akong pangabubho.
7. Busa nanumpa ako nga pahiagomon ko sa kaulawan ang maong mga nasod.
8. Apan kamo, O kabukiran sa Israel, mananga ug mamunga alang sa akong katawhan, ang mga Israelita, kay mamauli man sila sa dili madugay.
9. Dapig ako kaninyo ug hatagan ko kamo sa akong pagtagad ug darohon kamo ug pugasan.
10. Padaghanon ko ang inyong mga lumolupyo, ang tibuok banay sa Israel, ug may mopuyo na sa mga siyudad ug tukoron pag-usab ang mga dapit nga nangagun-ob.
11. Pasanayon ko ang tawo ug ang kahayopan ug sama kaniadto daghang mopuyo diha kaninyo ug panalanginan ko kamog labaw pa kay sa kaniadto. Unya makaila na kamo nga ako mao ang Ginoo.
12. Magsuroysuroy na diha kaninyo ang akong katawhan, ang mga Israelita, ug panag-iyahon kamo nila ug mahimo kamo nga ilang panulondon ug dili na mangamatay ang ilang kabataan.”
13. Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, “Kay ang yuta giingnan man sa katawhan, ‘Gilamoy ninyo ang mga tawo ug gihikawan ninyog mga kabataan ang inyong nasod,’