10. Nag-ingon ang Ginoong Dios, “Tungod kay gipasigarbo man niya ang iyang kahabog nga misangko sa panganod,
11. itugyan ko siya ngadto sa usa ka gamhanang nasod aron pahiagomon siya tumbas sa iyang kadaotan. Ako na siyang gisalikway
12. ug putlon siya sa mga langyaw nga gikan sa labing bangis nga nasod ug unya biyaan siya. Didto sa kabukiran ug kawalogan mangatagak ang iyang mga sanga ug magkatag ang iyang mga dahon sa mga agianan sa tubig. Biyaan siya sa tanang katawhan sa kalibotan nga mipasilong kaniya.
13. Inigkapukan na niya, mahimo siyang batoganan sa nagkalainlaing langgam ug diha unya sa iyang mga sanga anha maglataylatay ang mga ihalas nga mananap.
14. Mahitabo kini aron wala nay kahoy daplin sa katubigan nga motubo habog sangko sa panganod kay silang tanan gitagana man alang sa kamatayon—alang sa kalibotan nga atua sa ilalom sa yuta, ang dapit sa mga patay.”
15. Nag-ingon ang Ginoong Dios, “Kon adto na unya siya sa dapit sa mga patay, pahilakon ko alang kaniya ang kahiladman ug sap-ongan ko ang tinubdan sa kasubaan ug kasapaan. Pasanapan ko sa kangiob ang bukid sa Lebanon ug malaya ang tanang kahoy niini.
16. Sa dihang itambog ko kini ngadto sa dapit sa mga patay uban sa mga igtatambog usab didto, ang kagahob sa iyang pagkahulog motay-og sa kanasoran ug ang tanang kahoy sa Eden ug ang tanang pinili ug maayong pagkatubig nga mga kahoy sa Lebanon malipay sa iyang pagkahulog.
17. Moadto usab sila sa dapit sa mga patay uban kaniya ug motipon niadtong gipatay pinaagi sa espada. Mamatay usab kadtong misilong sa iyang landong.
18. “Ang kahoy mao ang hari sa Ehipto ug ang tibuok niyang katawhan. Walay sama kaniya katahom ug kadako bisan sa mga kahoy sa Eden. Apan bisan pa niini, uban sa mga kahoy sa Eden, itambog gayod siya ngadto sa dapit sa mga patay tipon sa mga wala motuog Dios ug sa gipamatay pinaagi sa gubat. Ako, ang Ginoong Dios, maoy nagsulti niini.”