40. Kay ibabaw sa balaan kong bukid, ang habog nga bukid sa Israel, magsimba kanako ang tibuok Israel. Dawaton ko kamo didto ug didto kinahanglang magdala kamo sa inyong mga gasa ug sa inyong balaang mga halad.
41. Dawaton ko kamo ingon nga usa ka humot nga halad inigkuha ko kaninyo gikan sa mga katawhan ug inigtigom ko kaninyo gikan sa kanasoran diin nagkatibulaag kamo. Ipadayag ko sa kanasoran ang akong pagkabalaan pinaagi kaninyo.
42. Ug masayran ninyo nga ako mao ang Ginoo inigdala ko kaninyo ngadto sa yuta sa Israel, ang nasod nga gisaad ko nga ihatag sa inyong katigulangan.
43. Ug didto mahinumdoman ninyo ang inyong pagkinabuhi ug ang tanang butang nga inyong gibuhat nga nakahugaw kaninyo. Ug kasilagan ninyo ang inyong kaugalingon tungod sa inyong mga sala.
44. Ug masayran ninyo, O katawhan sa Israel, nga ako mao ang Ginoo, sa dihang buhaton ko ang angay kaninyo tungod sa akong ngalan ug dili tungod sa inyong daotan nga pagkinabuhi,” nag-ingon ang Ginoong Dios.
45. Unya ang Ginoo miingon kanako,
46. “Tawo, atubang sa habagatan ug pagwali batok niini ug pagwali usab batok sa kalasangan sa Negeb.
47. Ingna ang kalasangan sa Negeb: Pamati sa pulong sa Ginoo: ‘Maghaling akog kalayo diha kanimo ug sunogon niini ang tanan mong lunhaw ug laya nga kahoy ug dili kini mapalong ug ang tanang tawo gikan sa habagatan ngadto sa amihanan mangasunog niini.
48. Ang tanang tawo masayod nga ako, ang Ginoo, maoy naghaling niini ug dili kini mapalong.’”