14. Unya ang Ginoo miingon kang Moises, “Nagmagahi pag-ayo ang hari ug dili niya palakton ang mga tawo.
15. Adtoa siya sa pagkabuntag inig-adto niya sa Suba sa Nilo ug paabota siya sa daplin sa suba. Dad-a ang sungkod nga nahimong bitin
16. ug ingna siya, ‘Ang Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo, nagpadala kanako nganhi kanimo aron pagsulti kanimo nga palakton nimo ang iyang katawhan aron simbahon nila siya didto sa kamingawan. Apan hangtod karon wala ka mamati.
17. Ang Ginoo nag-ingon nga pailhon ka niya nga siya mao ang Ginoo pinaagi sa iyang pagabuhaton. Pinaagi niining sungkod bunalan ko ang tubig sa suba ug mahimo kining dugo.
18. Mangamatay ang mga isda ug mabaho ang suba ug ang mga Ehiptohanon dili na makainom sa maong tubig.’”
19. Ang Ginoo miingon kang Moises, “Ingna si Aaron, ‘Iisa ang imong sungkod ibabaw sa mga tubig sa Ehipto, sa mga suba, sa mga kanal ug sa mga lim-aw. Ang tubig mahimong dugo ug malukop sa dugo ang tibuok Ehipto bisan pa ang mga sudlanan nga hinimog kahoy ug ang mga sudlanan nga hinimog bato.’”
20. Gituman ni Moises ug ni Aaron ang gisugo sa Ginoo kanila. Sa atubangan sa hari ug sa iyang mga opisyal giisa niya ang sungkod ug gibunalan niya ang tubig sa Suba sa Nilo ug ang tubig niini nahimo kining dugo.
21. Nangamatay ang mga isda ug nabaho pag-ayo ang suba ug ang mga Ehiptohanon dili na makainom sa tubig sa suba. Nalukop sa dugo ang tibuok Ehipto.
22. Unya gihimo usab kini sa mga salamangkero sa Ehipto pinaagi sa ilang mga salamangka ug ang hari wala gayod matarog sa iyang baroganan. Wala siya mamati kang Moises ug kang Aaron sumala sa gipasidaan kanila sa Ginoo.
23. Ang hari mibalik sa iyang palasyo sa walay pagpanumbaling sa nahitabo.