7. Ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nanumpa, “Dili ko gayod kalimtan ang ilang daotang mga buhat.
8. Ug busa matay-og ang kalibotan ug magbangotan ang tanan. Matay-og ang tibuok nasod, motubo ug mokunhod kini sama sa Suba sa Nilo.
9. Niadtong adlawa pasalupon ko ang adlaw bisag udto pa ug pangitngiton ko ang kalibotan sa adlawng dako. Ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon niini.
10. Himoon ko nga panahon sa kasub-anan ang inyong mga kasaulogan ug ang inyong mga awit sa kalipay mahimong pagbangotan. Pabistihon ko kamog sako ug pakiskisan ko ang inyong mga ulo. Mahisama kamo sa mga ginikanan nga nagbangotan sa namatay nilang bugtong anak. Pait gayod kaayo kadtong adlawa!
11. “Moabot ang panahon nga padad-an kog gutom ang nasod. Gutomon ang katawhan apan dili sa pan ug uhawon sila apan dili sa tubig. Gutomon sila sa mensahe gikan sa Ginoo. Ako, ang Ginoong Dios maoy nagsulti niini.
12. Ang katawhan maluya ug magsuroysuroy gikan sa amihanan paingon sa habagatan ug gikan sa silangan paingon sa kasadpan aron pagpangita sa mensahe sa Ginoo apan dili sila makakaplag niini.
13. Niadtong adlawa ang mga maanyag nga babaye ug ang mga batan-ong lalaki panguyapan sa kauhaw.
14. Mapukan ug dili na gayod makabangon kadtong nanumpa pinaagi sa mga diosdios sa Samaria nga nag-ingon, ‘Pinaagi sa dios sa Dan’ ug ‘Pinaagi sa dios sa Berseba.’”