1. Gibalitaan si Joab, “Naghilak ug nagbangotan ang hari tungod kang Absalom.”
2. Busa nahimong kasub-anan alang sa tanang tawo ang kadaogan niadtong adlawa kay nakabalita man ang mga tawo nga nagbangotan ang hari tungod sa kamatayon sa iyang anak.
3. Ug ang mga tawo misekreto sa pagsulod sa siyudad sama sa mga tawo nga maulaw mosulod sa siyudad kon mabuntog sila sa gubat.
4. Gitabonan sa hari ang iyang nawong ug mihilak siyag kusog, “O anak ko, Absalom, O Absalom, anak ko!”
5. Unya miadto si Joab sa balay ni David ug giingnan niya ang hari, “Gipakaulawan mo karong adlawa ang tanan mong mga sakop nga maoy nagluwas sa imong kinabuhi ug sa kinabuhi sa imong mga anak ug sa imong mga asawa ug mga puyopuyo
6. kay gimahal mo man ang nagdumot kanimo ug gikasilagan mo ang nagmahal kanimo. Kay karong adlawa imong gipasabot pag-ayo nga way bali alang kanimo ang imong mga komander ug mga sakop kay gisabot ko nga kon buhi pa si Absalom ug kaming tanan ang nangamatay, ikalipay mo kini.
7. Busa tindog, gula ug dasiga ang imong mga sakop kay ipanumpa ko atubangan sa Ginoo nga kon dili ka moadto kanila, walay magpabilin kanimo niining gabhiona ug mahimo kining mas ngil-ad alang kanimo kay sa tanang kadaot nga nahiagoman nimo gikan sa imong pagkabatan-on hangtod karon.”