4. Unya giingnan ni Jonatan si David, “Unsa may buot mo nga buhaton ko alang kanimo kay buhaton ko kini?”
5. Miingon si David kang Jonatan, “Ugma bag-ong subang sa bulan ug kinahanglang makigsalo ako sa hari. Apan tugoti ako nga motago sa kaumahan hangtod sa gabii sa ikatulo ka adlaw.
6. Kon mangita ang imong amahan kanako, ingna siya nga si David midali pag-uli sa Betlehem aron paghimo sa tinuig nga halad uban sa tibuok niyang panimalay.
7. Kon moingon siya, ‘Maayo,’ nagpasabot kana nga wala siyay daotang hunahuna kanako. Apan kon masuko siya, atong masabot nga daotan siyag tuyo kanako.
8. Busa kaluy-i kining imong sulugoon tungod sa balaanon natong kasabotan. Apan kon sad-an ako, dili na kinahanglan nga imo pa akong dad-on sa imong amahan. Ikaw mismo ang mopatay kanako.”
9. Ug si Jonatan miingon, “Dili gayod kana mahitabo! Kon nasayod pa ako nga may daotang tuyo ang akong amahan, sultihan ko unta ikaw.”
10. Unya giingnan ni David si Jonatan, “Kinsa may mosulti kanako kon ang tinubagan sa imong amahan nagpaila nga siya nasuko kanako?”
11. Si Jonatan miingon kang David, “Tana, mangadto kita sa kaumahan.” Busa nangadto sila.
12. Unya si Jonatan miingon na usab kang David, “Saksi ang Ginoo, ang Dios sa Israel, sa akong isaad karon! Ugma ug sa ikatulo ka adlaw sa ingon niining taknaa pakigkitaan ko ang akong amahan ug kon maayo siyag buot kanimo pahibaloon ko ikaw niini.