22. Unya si Solomon mibarog sa atubangan sa halaran sa Ginoo, atubangan sa mga Israelita. Giisa niya ang iyang mga kamot ngadto sa langit
23. ug miingon, “O Ginoo nga Dios sa Israel, walay Dios nga sama kanimo sa langit ug sa yuta nga nagtuman sa kasabotan ug nagpakita sa gugmang walay paglubad ngadto sa imong mga sulugoon nga nagsunod kanimo sa kinasingkasing gayod.
24. Gituman mo ang imong gisaad ngadto sa imong alagad nga si David nga akong amahan. Gituman mo karong adlawa ang imong gisulti.
25. Busa, O Ginoo nga Dios sa Israel, tumana usab ang imong gisaad sa imong alagad nga si David nga akong amahan sa diha nga ikaw miingon, ‘Dili ka makabsag anak nga mopuli kanimo paghari kon sila magmatinumanon sa akong mga lagda sama kanimo.’
26. Busa tumana, O Dios sa Israel, ang gisaad mo sa imong alagad nga si David nga akong amahan.
27. “Apan mopuyo ba gayod ikaw, O Dios dinhi sa kalibotan? Kon ang langit ug ang kinatas-ang langit dili man gani igo nga imong kapuy-an, unsa pa kaha ang Templo nga akong gitukod?
28. Apan tagda ang akong pag-ampo, O Ginoo nga akong Dios. Pamatia ang akong pagsangpit kanimo niining adlawa
29. aron sa adlaw ug gabii bantayan mo kining Templo, ang dapit nga imong giingon diin pasidunggan ang imong ngalan aron mamati ka sa pag-ampo nga ihalad sa imong alagad nganhi niining dapita.