17. Ang tanang maayo ug hingpit nga mga gasa naggikan sa langit; gikan kini sa Dios nga maoy nagbuhat sa mga kahayag diha sa langit. Dili gayod siya mausab o magpakitag landong sa pagkausab.
18. Sa iyang pagbuot gihimo kita niyang mga anak pinaagi sa pulong sa kamatuoran aron sa tanan niyang binuhat mahisama kita sa unang mga bunga.
19. Minahal kong mga igsoon, timan-i kini! Kinahanglan nga andam kamong tanan sa pagpamati apan dili madalidalion sa pagsulti o dali nga masuko.
20. Ang kasuko sa tawo dili makatabang sa pagkab-ot sa matarong nga katuyoan sa Dios.
21. Busa isalikway ninyo ang tanang ngil-ad nga batasan ug daotang mga buhat ug dawata nga mapaubsanon ang pulong nga gitisok sa Dios diha sa inyong kasingkasing kay makaluwas kini kaninyo.
22. Ayaw limbongi ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagpamati lamang sa pulong sa Dios; hinuon, tumana kini.
23. Ang mamati sa iyang pulong apan dili magtuman niini, mahisama sa usa ka tawo nga manamin ug makakita sa iyang tinuod nga hitsura.
24. Makasud-ong siya sa iyang kaugalingon apan inigpahawa na niya, malimot lang dayon siya sa iyang hitsura.
25. Apan ang tawo nga magsusi pag-ayo sa hingpit nga kasugoan nga naghatag ug kagawasan sa mga tawo ug magpadayon sa pagtamod niini, panalanginan sa Dios ang iyang buhaton kay dili man siya kutob ra diha sa pagpamati.
26. Kon may nagtuo nga siya relihiyoso apan wala magpugong sa iyang dila, walay kapuslanan ang iyang tinuohan ug naglimbong siya sa iyang kaugalingon.
27. Alang sa Dios nga Amahan, ang putli ug matuod nga tinuohan mao ang pag-atiman sa mga ilo ug mga biyuda sa ilang kalisod ug ang pagmatngon nga dili kabulingan ang iyang kaugalingon sa kangil-ad sa kalibotan.