2. Naluoy pag-ayo kanamo ang mga lumad didto. Unya miulan ug kay tugnaw man ang panahon, nagdaob sila ug giabiabi nila kaming tanan.
3. Unya namunit si Pablo ug mga igsusugnod ug sa iyang pagbutang niini sa kalayo migula ang usa ka halas tungod sa kainit ug mibalikos sa iyang kamot.
4. Ang mga lumad nakakita sa halas nga nagbitay sa kamot ni Pablo ug nag-ingnanay sila, “Mamumuno tingali kining tawhana apan ang hustisya dili gayod motugot nga mabuhi siya bisan kon nakalingkawas na siya sa dagat.”
5. Apan giwakli ni Pablo ang halas ngadto sa kalayo ug wala gayod siya maunsa.
6. Nagpaabot sila nga manghupong siya o mokalit pagkatumba ug mamatay. Apan tapos sa dugaydugayng pagpaabot nakita nila nga wala siya maunsa busa nausab ang ilang hunahuna ug miingon sila, “Usa siya ka dios!”
7. Dili layo niadtong dapita mao ang kayutaan ni Publio nga maoy pangulo sa isla. Giabiabi niya kami didto sulod sa tulo ka adlaw.
8. Niadtong higayona ang amahan ni Publio naghigda kay gihilantan ug gidisenteriya. Miduaw si Pablo sa masakiton ug nag-ampo. Gitapion niya ang iyang kamot sa masakiton ug naayo kini.
9. Pagkahitabo niini, nangadto kang Pablo ang tanang masakiton didto sa pulo ug nangaayo sila.