22. Apan karon naghangyo ako kaninyo nga dili kamo mahadlok kay walay usa kaninyo nga mamatay. Ang barko lamang ang mapildi.
23. Kay kagabii ang Dios nga maoy nanag-iya kanako ug maoy akong gisimba nagpadalag anghel
24. nga miingon kanako, ‘Pablo! Ayaw kahadlok! Kinahanglan moatubang ka sa Emperador ug ang Dios, sa iyang kaayo, moluwas kaninyong tanan tungod kanimo.’
25. Busa salig kamo kay ako nagsalig sa Dios nga matuman gayod ang iyang gisulti kanako.
26. Apan idagsa kita ngadto sa laing pulo.”
27. Sa pagka-ika-14 ka gabii, gianod pa gihapon kami ngadto sa Adria. Sa pagkatungang gabii, ang mga tripulante nakamatikod nga nagkaduol kamig yuta.
28. Busa ilang gisukod ang giladmon sa tubig pinaagig pisi nga sa tumoy may gihigot nga pabug-at ug nasuta nila nga ang giladmon 20 ka dupa. Ug sa unahan ug diyutay gisukod na usab nila ug nasuta nila nga 15 na lamang ka dupa ang giladmon.
29. Tungod sa kahadlok nga madasmag kami sa mga bato, miariya silag upat ka angkla sa ulin ug nag-ampo nga mabuntag na unta.
30. Ang mga tripulante buot mobiya sa barko busa giariya nila ang sakayan sa pasangil nga iariya nila ang pipila ka angkla sa dulong.
31. Apan si Pablo miingon sa kapitan sa kasundalohan ug sa mga sundalo, “Kon kining mga tripulante dili magpabilin sa barko, dili kamo mangaluwas.”