18. Samtang nagsulti si Jesus niini, miduol kaniya ang usa ka opisyal, miluhod sa iyang atubangan ug miingon, “Bag-o pa lang namatay ang akong anak nga babaye. Apan adtoa ug hikapa siya ug mabuhi siya.”
19. Busa mitindog si Jesus ug misunod kaniya ug mikuyog ang iyang mga tinun-an.
20-21. Unya usa ka babaye nga nag-antos tungod sa iyang pagsigig dugo sulod na sa napulog-duha ka tuig miduol sa luyo ni Jesus ug miingon sa iyang kaugalingon, “Kon makahikap lang ako sa bisti ni Jesus, siguradong mamaayo ako.” Unya gihikap niya ang sidsid sa bisti ni Jesus.
22. Milingi si Jesus ug nakita niya ang babaye ug miingon siya, “Ayaw kabalaka, anak! Ang imong pagsalig maoy nakaayo kanimo.” Ug dihadiha dayon naayo ang babaye.
23. Unya misulod si Jesus sa balay sa opisyal. Sa pagkakita niya sa mga musikero alang sa paglubong ug sa mga tawo nga nagkaguliyang,
24. miingon siya, “Panggawas kamong tanan! Wala mamatay ang bata—natulog lang siya!” Tungod niini gibugalbugalan nila si Jesus.
25. Sa nakapanggawas na ang mga tawo, misulod si Jesus sa lawak sa bata ug gigunitan niya ang kamot niini ug mitindog ang bata.
26. Ug nabalita dayon kini sa tanang dapit niadtong yutaa.
27. Unya mibiya si Jesus niadtong dapita ug samtang naglakaw siya, misunod kaniya ang duha ka buta nga lalaki. Naninggit sila, “Anak ni David, kaluy-i intawon kami!”