5. Apan wala magtagad ang mga dinapit ug nagpadayon sila sa ilang mga buluhaton: ang usa miadto sa iyang uma, ang usa sa iyang patigayon.
6. Ang uban usab mibira sa mga sulugoon ug gibunalan ug gipatay nila.
7. Tungod niini nasuko pag-ayo ang hari. Busa gipadala niya ang iyang mga sundalo ug gipamatay kadtong mga nagpatay sa iyang mga sulugoon ug gisunog ang ilang siyudad.
8. Unya gitawag niya ang iyang mga sulugoon ug giingnan, ‘Andam na ang akong kombira sa kasal apan dili angay niini ang mga tawo nga akong gidapit.
9. Busa pangadto kamo sa kadalanan ug dapita sa kombira ang tanan nga inyong matagbuan.’
10. Ug ang mga sulugoon nangadto sa kadalanan ug gidala nila ang tanan nga ilang natagbuan, maayo ug daotan. Ug napuno sa mga tawo ang kombira.
11. “Unya misulod ang hari aron pagtan-aw sa mga dinapit ug nakita niya ang usa ka tawo nga wala magsul-ob ug bisti nga angay sa kasal.
12. Gipangutana siya sa hari, ‘Higala, giunsa man nimo pagsulod dinhi nga wala ka man magsul-ob ug bisti nga angay sa kasal?’ Apan wala makatingog ang tawo.