27. Naluoy kaniya ang agalon busa gipapas niya ang utang sa sulugoon ug iyang gipalakaw.
28. “Milakaw kining maong sulugoon ug gikasugat niya ang usa sa iyang mga kaubang sulugoon nga nakautang kaniya ug gamay ra kaayong kantidad. Iya dayon kining gilabni, gituok ug giingnan, ‘Bayri na ko sa imong utang!’
29. Ang iyang kaubang sulugoon miluhod ug nagpakiluoy kaniya, ‘Ayaw intawon ako apikiha kay mobayad ra unya ko nimo!’
30. Apan wala siya mosugot. Gipapriso hinuon niya kini hangtod nga makabayad sa utang.
31. Sa pagkakita sa ubang sulugoon sa nahitabo, nasubo sila pag-ayo. Nangadto sila sa ilang agalon ug gisuginlan nila siya sa tanan.
32. Busa gipatawag sa agalon ang sulugoon ug giingnan, ‘Wala kay puangod! Gipapas ko ang tanan mong utang kay nagpakiluoy ka man kanako.
33. Angay ka untang maluoy sa imong isigkasulugoon, sama nga ako naluoy kanimo!’
34. Nasuko pag-ayo ang agalon ug gipapriso niya ang sulugoon aron silotan hangtod nga makabayad siya sa tanang utang.”
35. Ug gitapos ni Jesus ang sambingay sa pag-ingon, “Ingon usab niana ang buhaton kaninyo sa akong Amahan nga atua sa langit kon dili kamo mopasaylo sa inyong isigkatawo sa kinasingkasing gayod.”