21. Unya miduol si Pedro kang Jesus ug nangutana, “Ginoo, kon ang akong igsoon kanunay makasala kanako, hangtod kapila ko man siya pasayloon? Kapito ba?”
22. Si Jesus mitubag, “Dili kay kapito ra, kondili kapitoan ka pito.
23. Kay ilalom sa pagmando sa Dios ang kahimtang sama sa usa ka hari nga naghusay sa mga utang sa iyang mga sulugoon.
24. Sa diha nga nagsugod siya paghusay, gidala ngadto kaniya ang usa ka sulugoon nga nakautang kaniyag dako kaayong kantidad.
25. Wala siyay igong ikabayad sa iyang utang. Busa misugo ang iyang agalon nga ibaligya siya lakip ang iyang asawa ug ang iyang mga anak ug ang tanan nga iyaha aron makabayad siya sa utang.
26. Miluhod ang sulugoon sa atubangan sa iyang agalon ug nagpakiluoy nga nag-ingon, ‘Sir, ayaw intawon ako apikiha kay mobayad ra unya ko sa tanan kong utang!’
27. Naluoy kaniya ang agalon busa gipapas niya ang utang sa sulugoon ug iyang gipalakaw.
28. “Milakaw kining maong sulugoon ug gikasugat niya ang usa sa iyang mga kaubang sulugoon nga nakautang kaniya ug gamay ra kaayong kantidad. Iya dayon kining gilabni, gituok ug giingnan, ‘Bayri na ko sa imong utang!’
29. Ang iyang kaubang sulugoon miluhod ug nagpakiluoy kaniya, ‘Ayaw intawon ako apikiha kay mobayad ra unya ko nimo!’
30. Apan wala siya mosugot. Gipapriso hinuon niya kini hangtod nga makabayad sa utang.
31. Sa pagkakita sa ubang sulugoon sa nahitabo, nasubo sila pag-ayo. Nangadto sila sa ilang agalon ug gisuginlan nila siya sa tanan.
32. Busa gipatawag sa agalon ang sulugoon ug giingnan, ‘Wala kay puangod! Gipapas ko ang tanan mong utang kay nagpakiluoy ka man kanako.