9. Naguol ang hari apan tungod sa panumpa nga iyang gihimo sa atubangan sa tanan niyang mga dinapit, misugo siya nga hatagan ang dalagita sa iyang gipangayo.
10. Busa iyang gipapunggotan si Juan didto sa prisohan.
11. Ang ulo nga gibutang sa bandihado gidala ug gihatag ngadto sa dalagita. Gidala usab kini niya ngadto sa iyang inahan.
12. Unya miabot ang mga tinun-an ni Juan ug ilang gihipos ang iyang lawas ug gilubong. Human niini, giadto nila si Jesus ug ilang gisuginlan sa nahitabo.
13. Sa pagkadungog ni Jesus sa balita nga gipatay si Juan, mibiya siya niadtong dapita sakay sa usa ka sakayan. Nag-inusara siyang miadto sa usa ka dapit nga awaaw. Nakabalita niini ang mga tawo busa namiya sila sa ilang mga lungsod ug nanglakaw sila aron pag-apas kaniya.
14. Mikawas si Jesus sa sakayan ug sa pagkakita niya sa dakong pundok sa mga tawo, giabot siyag dakong kaluoy kanila ug giayo niya ang ilang mga masakiton.
15. Sa hapit na mosalop ang adlaw ang iyang mga tinun-an miduol kaniya ug miingon, “Mongitngit na ra ba ug awaaw kining dapita. Maayo tingaling palakton na lang nimo ang mga tawo ug paadtoon sa mga balangay nga duol aron mamalit ug pagkaon alang sa ilang kaugalingon.”
16. Si Jesus mitubag, “Dili na kinahanglan nga manglakaw pa sila. Kamo mismo ang maghatag kanilag pagkaon.”
17. Sila mitubag, “Lima ra ka pan ug duha ka isda ang ania diri.”
18. Si Jesus miingon, “Dad-a ngari.”