42. “Amahan,” miingon siya, “kon buot ka, kuhaa kining kupa gikan kanako. Apan dili ang akong pagbuot kondili ang imo maoy matuman.” [
43. May anghel nga mitungha gikan sa langit nga milig-on kaniya.
44. Ug samtang nag-antos siya sa hilabihang kasakit, nag-ampo siya sa labi pa ka mainiton gayod. Ang iyang singot sama sa dagkong tulo sa dugo nga nangahulog sa yuta.]
45. Human sa iyang pag-ampo, mitindog siya ug mibalik ngadto sa iyang mga tinun-an. Nakita niya sila nga nahikatulog tungod sa hilabihang kasubo.
46. Ug miingon siya kanila, “Nganong nangatulog man kamo? Bangon ug pag-ampo kamo aron dili kamo madaog sa panulay.”