1. Ug miingon si Jesus sa iyang mga tinun-an, “Dihay usa ka dato nga may piniyalan ug gisuginlan siya nga ang iyang salapi giusik-usikan lamang sa iyang piniyalan.
2. Busa iyang gitawag ang piniyalan ug giingnan, ‘Unsa man kining akong nadungog mahitungod kanimo? Hatagi akog hingpit nga husay sa imong pagdumala sa akong katigayonan kay sukad karon dili ka na piniyalan.’
3. Busa miingon sa iyang kaugalingon ang piniyalan, ‘Papahawaon na ako sa akong agalon, unsa na may akong buhaton? Wala akoy igong kusog sa pagtrabaho ug bug-at ug maulaw usab ako nga magpakilimos.
4. Ah, mao kini ang akong buhaton aron kon papahawaon na ako sa akong trabaho, may mga higala unya ako nga mopasaka kanako sa ilang balay.’
5. Busa iyang gitawag ang tanang mga utangan sa iyang agalon. Ang una iyang gipangutana, ‘Pila bay utang nimo sa akong agalon?’
6. ‘Usa ka gatos ka taro nga lana,’ mitubag ang tawo. ‘Ania ang imong bali. Lingkod ug 50 lang ang isulat,’ matod sa piniyalan.
7. Ug giingnan niya ang usa, ‘Ug ikaw, pila may imong utang?’ ‘Usa ka libo ka bakid nga trigo,’ mitubag ang tawo. ‘Ania ang imong bali; 800 lang ang isulat,’ miingon ang piniyalan.
8. Ang agalon niining tikasan nga piniyalan midayeg kaniya tungod sa iyang inantigo nga buhat kay ang mga tawo niining kalibotana mas maantigo modumala sa ilang buluhaton kay sa mga tawo nga iya sa kahayag.”