25. “Niining higayona, didto sa uma ang anak nga magulang. Sa iya nang pagpauli ug sa diha nga duol na siya sa balay, nabati niya ang honi ug ang panagsayaw.
26. Busa iyang gitawag ang usa sa mga sulugoon ug iyang gipangutana, ‘Nag-unsa man kamo diha?’
27. Mitubag ang sulugoon, ‘Ang imong manghod mipauli na ug gipaihaw sa imong amahan ang pinatambok nga nating baka tungod kay nahiuli man nga maayog lawas ang imong igsoon.’
28. Nasuko ang magulang ug wala mosulod sa balay. Busa migula ang iyang amahan ug gialam-alaman siya aron mosulod.
29. Apan mitubag siya, ‘Tay, hunahunaa ra gud. Sulod sa daghang mga tuig nag-alagad ako kanimo ingon sa usa ka ulipon ug wala gayod ako makasupak sa imong mga sugo. Apan unsa may imong gihatag kanako? Wala gayod! Bisag nati nga kanding na lang unta aron maglipay ako uban sa akong mga higala!
30. Apan kanang imong anak nag-usik-usik sa tanan mong katigayonan uban sa mga daotang babaye ug sa iyang paghiuli imo hinuong giihawan sa pinatambok nga nating baka!’
31. Ang amahan mitubag, ‘Anak, ikaw kanunay nga uban kanako ug imo ang tanan kong katigayonan.
32. Apan kinahanglan gayod nga magkombira ug maglipay kita kay ang imong igsoon namatay ug karon nabuhi. Nawala siya ug karon nakaplagan na.’”