21. Tungod niini, mipauli ang sulugoon ug gisuginlan niya sa tanan ang iyang agalon. Labihang sukoa sa iyang agalon ug miingon sa sulugoon, ‘Lakaw pagdali ngadto sa mga kadalanan ug kasuoksuokan sa lungsod ug dad-a nganhi ang mga kabos, ang mga bakol, ang mga buta ug ang mga piang.’
22. Wala madugay miingon ang sulugoon, ‘Sir, natuman na ang imong sugo apan may bakante pa.’
23. Busa ang agalon miingon sa sulugoon, ‘Lakaw ngadto sa kadalanan ug sa kasuokan nga gawas sa lungsod ug paanhia ang mga tawo aron mapuno ang akong balay.
24. Sultihan ko kamo: walay usa niadtong una kong gidapit nga makatilaw sa akong kombira!’”
25. Dihay dakong panon sa mga tawo nga mikuyog kang Jesus, ug miatubang siya kanila ug miingon,
26. “Kinsa kadtong moari kanako nga dili magdumot sa iyang amahan ug inahan, sa iyang asawa ug mga anak ug mga igsoon ingon man sa iyang kaugalingon, dili mahimong akong tinun-an.
27. Ug kinsa kadtong dili mopas-an sa iyang krus ug mosunod kanako dili mahimo nga akong tinun-an.
28. Kon usa kaninyo naglaraw pagtukod ug tore, tun-an una niya kini ug iyang banabanaon pila ang magasto aron pagsuta kon may igo ba siyang salapi nga ikapahuman niini.
29. Kay kon dili kini niya buhaton, unya dili mahuman ang tore tapos niya ikapahimutang ang patukoranan, biaybiayon unya siya sa tanan nga makakita sa gisangpotan.
30. Ug moingon sila, ‘Kining tawhana nagpatugatugag tukod ug tore apan dili diay makahuman niini!’