17. Namalandong siya, ‘Wala na akoy kabutangan sa tanan kong abot. Unsa may angay kong buhaton?
18. Ah, kini mao ang akong buhaton,’ miingon siya sa iyang kaugalingon; ‘gub-on ko ang akong kamalig ug magtukod ako ug mas dako diin akong tigumon unya ang abot ug ang uban kong mga kabtangan.
19. Unya moingon ako sa akong kaugalingon: Pagkabulahan nimo! Anaa na kanimo ang tanang mga butang nga imong gikinahanglan alang sa daghang katuigan. Pagpahayahay na lang, kaon, inom ug paglipay!’
20. Apan ang Dios miingon kaniya, ‘Uy, buang! Niini gayong gabhiona mamatay ka, unya kinsa na may makapanag-iya nianang tanang butang nga imong gitigom alang sa imong kaugalingon?’”
21. Ug mitapos si Jesus pag-ingon, “Mao kini ang mahitabo kanila nga magtigom ug mga bahandi alang sa ilang kaugalingon apan dili dato sa atubangan sa Dios.”
22. Unya miingon si Jesus sa iyang mga tinun-an, “Mao kini ang hinungdan nga nag-ingon ako kaninyo: Ayaw kamo kabalaka sa pagkaon nga inyong gikinahanglan aron kamo mabuhi o mahitungod sa sapot nga inyong gikinahanglan alang sa inyong lawas.
23. Kay ang kinabuhi mas mahinungdanon pa kaayo kay sa pagkaon ug ang lawas mas mahinungdanon pa kaayo kay sa sapot.
24. Tan-awa ang mga uwak: wala sila magpugas ni mag-ani. Wala silay tigomanan o kamalig apan ang Dios nagpakaon kanila! Labaw pa kamo kaayog bili kay sa mga langgam!
25. Kinsa ba kaninyo ang makadugang sa gitas-on sa iyang kinabuhi pinaagi sa pagkabalaka mahitungod niini?
26. Kon dili kamo makadumala bisan niining gamayng butang, nganong mabalaka man kamo sa ubang mga butang?