47. Sultihan ko kamo: ang motuo may kinabuhing walay kataposan.
48. Ako ang pan nga naghatag sa kinabuhi.
49. Ang inyong mga katigulangan mikaon sa mana didto sa kamingawan. Bisan pa niini, nangamatay gihapon sila.
50. Apan ania ang pan nga mianhi gikan sa langit aron bisan kinsa mahimong mokaon niini ug dili mamatay.
51. Ako mao ang pan nga gikan sa langit nga naghatag sa kinabuhi. Ang mokaon niini nga pan dili gayod mamatay. Ug ang pan nga akong ihatag mao ang akong unod aron mabuhi ang kalibotan.”
52. Nakahaling kini ug mainit nga paglalisay sa mga tawo. “Unsaon man niining tawhana paghatag kanato sa iyang unod aron kan-on?” nangutana sila.
53. Si Jesus miingon kanila, “Sultihan ko kamo: kon dili kamo mokaon sa unod sa Anak sa Tawo ug dili moinom sa iyang dugo, dili kamo makabaton ug kinabuhi.