40. Kay didto sa akong balaan nga bukid, sa taas nga bukid sa Israel, ang tanang katawhan sa Israel magaalagad kanako. Didto pagadawaton ko kamo ug hangyoon ko kamo nga maghalad sa inyong pinakamaayong mga gasa ug nagkalain-lain pa nga mga halad.
41. Kon makuha ko na kamo gikan sa mga nasod diin kamo nagkatibulaag, dawaton ko kamo ingon nga mahumot nga halad. Ipakita ko kaninyo ang akong pagkabalaan atubangan sa mga nasod.
42. Ug kon madala ko na kamo sa yuta sa Israel nga akong gipanumpa nga ihatag sa inyong mga katigulangan, mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.
43. Ug didto mahinumdoman ninyo ang inyong mga binuhatan nga nakapahugaw kaninyo, ug kasilagan ninyo ang inyong kaugalingon tungod sa tanan ninyong daotang mga binuhatan.
44. O katawhan sa Israel, mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo sa dihang trataron ko kamog maayo tungod ug alang sa akong ngalan luyo sa inyong daotan ug hugaw nga mga binuhatan. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.”
45. Miingon ang Ginoo kanako,
46. “Tawo, pag-atubang sa habagatan ug panghimaraota kini nga lugar nga adunay mga kalasangan.
47. Isulti niining dapita nga ako, ang Ginoong Dios, ang magdaob ug mosunog sa iyang kakahoyan, laya man o buhi. Dili gayod mapalong kining nagadilaab nga kalayo. Sunogon niini ang tanan gikan sa habagatan paingon sa amihan.
48. Makita sa tanan nga ako, ang Ginoo, mao ang nagdaob niini, ug dili gayod kini mapalong.”
49. Unya miingon ako, “O Ginoong Dios, ang mga tawo nagaingon nga nagasulti lang ako ug mga sambingay.”