15. Тогава Маное каза на ангела Господен: Моля, нека те задържим, за да ти сготвим яре.
16. Но ангелът Господен каза на Маноя: И да ме задържиш, няма да ям от хляба ти; и ако искаш да направиш всеизгаряне, принеси го Господу. (Защото Маное не позна, че това беше ангел Господен).
17. Тогава Маное каза на ангела Господен: Как ти е името, за да те почетем, когато се сбъдне това, което ти каза?
18. А ангелът Господен му рече: Защо питаш за името ми, то е тайно.
19. Тогава Маное взе ярето и хлебния принос та ги принесе Господу на камъка; и, като гледаха Маное и жена му, <ангелът> постъпваше чудно;
20. защото, когато се издигаше пламъкът от олтара към небето, то и ангелът Господен се издигна в пламъка на олтара; а Маное и жена му, като гледаха, паднаха с лице на земята.
21. Но ангелът Господен беше невидим вече за Маноя и за жена му; и тогава Маное позна, че това беше ангел Господен.
22. И Маное каза на жена си: Непременно ще умрем, защото видяхме Бога.
23. А жена му рече: Ако Господ иска да ни умори, не щеше да приеме всеизгаряне и хлебен принос от ръката ни, нито щеше да ни изяви всичко това, нито би ни съобщил такива неща в това време.
24. И жената роди син и нарече го Самсон; и детето порасна, и Господ го благослови.
25. И Господният Дух почна да го подбужда в Маханедан, между Сарая и Естаол.