”وَتَصْنَعُ مَنَارَةً مَطْرُوقَةً مِنْ ذَهَبٍ نَقِيٍّ، هِيَ وَقَاعِدَتَهَا وَسَاقَهَا. فَتَكُونُ هِيَ وَكَاسَاتُهَا وَبَرَاعِمُهَا وَأَوْرَاقُهَا قِطْعَةً وَاحِدَةً.