1. Ná Josua dood is, het die Israeliete vir die Here gevra: “Watter stam moet die leiding neem in die gevegte teen die Kanaäniete?”
2. Die Here het geantwoord: “Juda moet eerste gaan. Ek gee hom beheer oor die land.”
3. Juda se leiers sê toe vir hulle volksgenote van die Simeonstam: “Kom veg saam met ons teen die Kanaäniete wat op die grond bly wat met die lot vir ons aangewys is. Ons sal julle weer help om vir julle grond te gaan veg.” Die Simeoniete is toe saam met hulle.
4. Juda het toe gaan veg. Die Here het gesorg dat Juda die oorwinning oor die Kanaäniete en die Feresiete behaal. Hulle het in Besek 10 000 man doodgemaak.
5. Hulle het daar op koning Adoni-Besek afgekom en ’n geveg met hom aangeknoop. Hulle het die Kanaäniete en die Feresiete verpletter.
6. Adoni-Besek het op die vlug geslaan. Hulle het hom egter agternagesit, hom gevang en sy duime en sy groottone afgesny.
7. Toe sê Adoni-Besek: “Ek het al 70 konings se duime en groottone afgesny en hulle aan my onderwerp.God het my nou terugbetaal vir wat ek gedoen het.” Hulle het Adoni-Besek na Jerusalem toe laat gaan. Daar het hy gesterf.
8. Juda het teen Jerusalem gaan veg en die stad ingeneem. Hulle het die inwoners doodgemaak en toe die stad aan die brand gesteek.
9. Daarna het hulle gaan oorlog maak teen die Kanaäniete wat in die heuwels, in die Negevwoestyn en op die kusvlakte gewoon het.
10. Juda het opgeruk teen die Kanaäniete wat in Hebron bly. Hebron se naam was vroeër Kirjat-Arba. Daar het hulle die oorhand gekry oor Sesai, Agiman en Talmai.
11. Van hier af het Juda met die mense wat in Debir woon, gaan veg. Debir se naam was vroeër Kirjat-Sefer.
12. Daar het Kaleb beloof: “Die man wat Kirjat-Sefer aanval en inneem, kan met my dogter Aksa trou.”
13. Otniël was die seun van Kaleb se jonger broer Kenas. Hy het dit ingeneem. Kaleb het hom met sy dogter Aksa laat trou.
14. Nadat sy met hom getrou het, het sy Otniël aangehits om vir haar pa meer grond te vra. Toe sy by hom kom en van haar donkie afklim, het Kaleb vir haar gevra: “Wat is dit?”
15. Sy sê vir hom: “Seën my tog asseblief nog meer. U het vir my grond in die droë Negevwoestyn gegee. Gee tog vir my ook plek wat water het.” Kaleb het toe vir haar plekke met fonteine in sowel die hoër as die laerliggende dele gegee.
16. Die Keniete was afstammelinge van Moses se skoonpa. Hulle het saam met die mense van Juda uit die Palmstad na die Judawoestyn toe getrek. Hulle het by die mense van die land daar in die woestyn naby Arad gaan bly.
17. Juda en Simeon het saam teen die Kanaäniete wat in Sefat bly, gaan veg. Hulle het die stad totaal verwoes en dit Gorma genoem.
18. Juda het ook nog Gasa, Askelon en Ekron met hulle omliggende gebiede aangeval.
19. Die Here was by Juda. Hulle het die heuwelgebiede ingeneem. Hulle kon egter nie die inwoners van die vlakte oorrompel nie, want hulle het ysterstrydwaens gehad.
20. Kaleb het Hebron gekry, soos Moses bepaal het, en het die drie groepe Enakiete daar uit Hebron verdryf.
21. Die Jebusiete het in Jerusalem gewoon. Die Benjaminiete kon hulle nie verdryf nie. Hulle woon tot vandag toe nog steeds saam met die Benjaminiete in Jerusalem.
22. Die mense van Josef het teen Bet-El opgeruk. Die Here was by hulle.
23. Hulle het mense uitgestuur om Bet-El te gaan verken. Bet-El se naam was vroeër Lus.
24. Die verkenners het ’n man uit die stad sien kom. Hulle sê toe vir hom: “Wys ons waar ons in die stad kan inkom. Ons sal jou goed beloon.”
25. Hy het vir hulle ’n plek gewys. Die mense van Josef het almal in die stad doodgemaak. Hulle het egter hierdie man en sy familie laat vrykom.
26. Die man is toe na die gebied van die Hetiete toe. Hy het vir hom daar ’n stad gebou, wat hy Lus genoem het. Dit is vandag nog daardie stad se naam.
27. Die mense van Manasse het dit nie reggekry om die inwoners van Bet-San, Taänak, Dor, Jibleam en Megiddo met hulle omringende klein dorpies te verdryf nie. Die Kanaäniete was vasberade om daar te bly.
28. Toe die Israeliete later sterker geword het, het hulle wel die Kanaäniete verplig om vir hulle te werk. Hulle het dit egter nooit reggekry om hulle van daar af te verdryf nie.
29. Die Efraimiete kon dit ook nooit regkry om die Kanaäniete wat in Geser gewoon het, uit te dryf nie. Die Kanaäniete bly nog al die tyd tussen hulle in Geser.
30. Sebulon kon ook nie die Kanaäniete wat in Kitron en Nahalal gebly het daar wegkry nie. Die Kanaäniete bly nog al die tyd by Sebulon, maar moes dwangarbeid doen.
31. Aser het nooit die mense in Akko, Sidon, Aglab, Aksib, Gelba, Afek en Regob daar weggekry nie.
32. Eintlik was dit Aser wat tussen die Kanaäniete, die inwoners van die land, gaan bly het. Hulle het nie daarin geslaag om hulle te verdryf nie.
33. Naftali kon ook nooit die inwoners van Bet-Semes en Bet-Anat verslaan nie. Hulle het tussen die Kanaäniete gaan bly. Hulle het wel die inwoners van Bet-Semes en Bet-Anat gedwing om vir hulle te werk.
34. Die Amoriete het Dan na die heuwels toe verjaag. Hulle het die Daniete nie toegelaat om af te kom na die laagtes toe nie.
35. Die Amoriete was vasberade om in Har-Geres, Ajalon en Saälbim te bly woon. Toe die Josefstam egter later die oorhand kry, het hulle die Amoriete verplig om vir hulle dwangarbeid te doen.
36. Die grens van die Amoriete het by Skerpioenpas begin en oor Sela na boontoe geloop.