1. In ’n stadium was koning Nebukadnesar van Babel met sy leër besig om teen Jerusalem en die dorpe van Juda te veg. Saam met sy leër het ook die leërs van ander nasies geveg wat onder sy gesag was. Gedurende hierdie tyd het die Here vir Jeremia ’n boodskap gegee. Hy het gesê:
2. “Gaan na koning Sedekia van Juda en sê vir hom: ‘Die Here, die God van Israel sê: Ek gaan die stad aan die koning van Babel oorgee. Hy sal dit afbrand.
3. Jy sal nie wegkom nie, hulle sal jou vang en in die mag van Nebukadnesar oorlewer. Jy sal persoonlik voor die koning van Babel verskyn en met hom praat voordat jy na Babel toe sal gaan.’
4. “Maar luister na die belofte wat die Here maak, Sedekia, koning van Juda. Hy sê: ‘Jy sal nie in die oorlog sterf nie.
5. Nee, jy sal in vrede sterf. Jou mense sal wierook brand by jou begrafnis, net soos hulle met konings voor jou gedoen het. Hulle sal oor jou huil en sê: Ag, ons koning is dood! Die Here sê Hy sal sorg dat dit gebeur.’”
6. Die profeet Jeremia het hierdie boodskap in Jerusalem aan koning Sedekia van Juda oorgedra.
7. In dié stadium was die Babiloniese leërs besig om Jerusalem, Lakis en Aseka te beleër, die enigste stede in Juda waarvan die mure nog staande gebly het. Hierdie was die enigste versterkte dorpe van Juda wat nog nie ingeneem was nie.
8. Jeremia het nog ’n boodskap by die Here gekry. Dit was nadat koning Sedekia ’n verbond met al die mense in Jerusalem gesluit het om vryheid vir hulle slawe aan te kondig.
9. Hy het hulle beveel om al hulle Hebreeuse slawe, mans en vroue, vry te laat. Geen Judeër is toegelaat om ’n ander Judeër as slaaf aan te hou nie.
10. Die amptenare en al die mense van Juda het aanvanklik gedoen wat die koning beveel het. Almal wat die verbond aangegaan het om hulle manlike en vroulike slawe vry te laat, was gehoorsaam en het hulle vrygelaat.
11. Maar later het hulle weer anders besluit. Hulle het die mans en die vroue wat hulle vrygelaat het, teruggeneem en weer hulle slawe gemaak.
12. Die Here het toe vir Jeremia ’n boodskap gegee. Hy het gesê:
13. “Ek, die Here, die God van Israel, sê die volgende: Lank gelede het Ek julle voorouers as slawe in Egipte vrygemaak. Ek het toe met hulle ’n verbond gesluit.
14. Aan die einde van sewe jaar moes hulle elke mede-Hebreër wat aan hulle verkoop was, vrylaat. Ná sulke mense ses jaar diens gedoen het, moes hulle vrygelaat word. Maar julle voorouers was ongehoorsaam en het dit nie gedoen nie.
15. Toe julle onlangs besef dat dit verkeerd was, het julle reg gedoen en My gehoorsaam. Julle het julle eie mense vrygelaat en in my tempel ’n verbond met My gesluit.
16. Maar nou het julle julle woord verbreek. Julle het My beledig deur die mans en die vroue wat julle vry laat gaan het, weer julle slawe te maak!”
17. Die Here sê: “Julle het My nie gehoorsaam nie. Julle wou nie julle eie mense vry laat gaan nie. Daarom sal Ek julle nou vrylaat – om slagoffers te wees van oorlog, epidemies en hongersnood. As die nasies van die wêreld julle toestand sien, sal dit hulle met afgryse vervul.
18. As twee partye ’n verbond sluit, sny hulle ’n kalf in twee dele. Daarna loop die twee partye tussen die dele deur om dit amptelik te maak. So sal Ek met elkeen maak wat die verbond met My verbreek het.
19. Dieselfde sal gebeur met die amptenare van Juda en Jerusalem, die paleisamptenare, die priesters en die gewone mense wat tussen die dele van die kalf deurgeloop het.
20. Ek sal julle aan julle vyande oorgee. Hulle sal julle doodmaak. Julle lyke sal kos vir die roofvoëls en die wilde diere wees.
21. “Die leër van die koning van Babel het alreeds van julle af teruggetrek. Maar al is dit so, sal Ek koning Sedekia van Juda en sy amptenare aan hulle vyande oorgee. Hulle wil julle graag dood sien.
22. Ek sal die Babiloniese leër opdrag gee om na Jerusalem toe terug te keer. Hulle sal weer teen die stad baklei. Hulle sal die stad inval en aan die brand steek. “Verder sal Ek sorg dat al die dorpe van Juda soos ’n eensame en verlate plek is waar niemand meer bly nie. Ek, die Here, sê dat dit so sal gebeur!”