9. Soos die wolk wegkwyn en verdwyn, so sal hy wat afgaan na Sh’ol, nie weer opkom nie.
10. Hy sal nie meer teruggaan na sy huis toe en sy plek nie meer herken nie;
11. daarom sal ek nie my mond inhou nie, ek sal praat vanuit die beangstheid van my gees, ek sal kla in die bitterheid van my lewe.
12. Is ek ’n see, of ’n seemonster dat U ’n wag oor my aanstel?
13. Ek het gesê dat U my sal troos en ek sal verlig word van die pyn van my siekbed
14. en let op, U verskrik my deur drome en maak my bang deur visioene;
15. U het my lewe vanuit vernietiging getrek en my gebeente uit die dood.
16. Ek is moedeloos; ek sal nie vir ewig lewe nie; los my uit, want my lewe is nietig.
17. Wat is die mens dat U hom oplig en dat U aan hom sou dink