1. Ek is moeg vir my lewe; ek het in my oordeel geargumenteer; ek sal praat in die bitterheid van my lewe.
2. Ek sal vir God sê: ‘Veroordeel my nie; wys my waarom U met my twis.
3. Is dit nie vir U genoeg om te sien dat U onderdruk nie, dat U die arbeid van U hande verag en die planne van die bose aanvaar nie?
4. Is U vlees, of sien U soos ’n mens sien?
5. Is U dae soos die dae van die mens, of U jare soos die dae van ’n man
6. dat U vra na my ongeregtigheid en soek na my sonde?
7. U weet dat ek onskuldig is en daar is niemand wat homself uit U hand kan bevry nie.
8. U hande het my gemaak en my gevorm en daarna begeer U om my te veroordeel en te vernietig.Gen 2:7; Gen 3:19
9. Onthou dat U my soos klei gevorm het en wil U my weer tot stof maak?
10. U het my gekarring soos melk en my dik gemaak soos kaas.
11. U het my met vel en vlees aangetrek en my met beendere en senings versterk.
12. U het aan my lewe en vrede gegee en U opdragte het my gees beskerm
13. en hierdie dinge het U in U binneste weggesteek, ek weet dat dit in U gedagtes is.
14. As ek sondig, hou U my dop en U spreek my nie vry van my boosheid nie.
15. As ek boos is, wee my! As ek regverdig is, kan ek steeds nie my kop optel nie. Ek het genoeg van teregwysing, ek het my oortreding gesien.
16. As ek myself verhoog, jag U my soos ’n leeu en dan draai U en wys Uself reusagtig oor my.
17. U het U pantser teen my opgestel en U ontevredenheid met my vergroot. U bring een leërmag na die ander teen my!
18. Waarom het U my dan uit die baarmoeder laat uitgaan? U moes dat ek gesterf het en nie een oog my gesien het nie.’
19. Ek moes wees asof ek nie leef nie; ek moes van die baarmoeder na die graf gedra gewees het.
20. Die dae van my lewe is min. Laat my alleen sodat ek mag stil wees en ’n bietjie rus
21. voordat ek gaan waarvandaan ek nie terugkom nie, die land van duisternis en die skaduwee van die dood,
22. ’n land van eensaamheid en diep donkerheid en van die skaduwee van die dood, sonder enige orde of tyd, bemoeisaam, soos ’n diep put!”