9. Yosef antwoord sy vader: “Hulle is my seuns wat God my in hierdie plek gegee het.” Hy sê: “Bring hulle asseblief na my toe en ek sal hulle seën.”
10. Nou, die oë van Yisra’el het dof geword van ouderdom sodat hy nie kon sien nie. Hy het hulle nader gebring en hy het hulle gesoen en hulle omhels.
11. Yisra’el sê vir Yosef: “Ek het nie gedink om jou gesig te sien nie en kyk, God het my ook jou saad laat sien.”
12. Yosef het hulle van langs sy knieë af gebring en met sy gesig op die grond gaan lê.
13. Yosef vat hulle altwee: Efrayim met sy regterhand na Yisra’el se linkerhand en M’nasheh met sy linkerhand na Yisra’el se regterhand en bring hulle na hom toe.