11. Red my asseblief uit die hand van my broer, uit die hand van `Esav, want ek is bang vir hom dat hy sal kom en my doodslaan, die moeders saam met die seuns.
12. U het tog self gesê: ‘Ek sal sekerlik aan jou goed doen en jou nageslag maak soos die sand van die see wat vanweë die menigte daarvan nie getel kan word nie.’”
13. Hy het die nag daar oorgebly en van wat in sy hand gekom het as ’n geskenk gevat vir sy broer `Esav:
14. twee honderd bokooie en twintig bokramme, twee honderd skaapooie en twintig ramme,
15. dertig melkkamele en hulle kalwers, veertig koeie en tien bulle, twintig donkiemerries en tien jong donkies
16. en hy het hulle aan sy diensknegte oorhandig, elke trop afsonderlik en aan sy diensknegte gesê: “Gaan voor my uit en laat ’n ruimte oop tussen trop en trop.”
17. Hy beveel die eerste een en sê: “As my broer `Esav jou ontmoet en jou vra: ‘Aan wie behoort jy, waarheen gaan jy en wie se besittings is daar voor jou?’
18. dan moet jy antwoord: ‘U dienskneg Ya’akov s’n. Dit is ’n geskenk wat hy aan my meester `Esav stuur en let op, hy self kom ook agter ons aan’.”
19. Hy het ook bevel gegee aan die tweede en aan die derde en aan almal wat agter die troppe geloop het en gesê: “Net so moet julle `Esav antwoord as julle hom ontmoet;
20. julle moet sê: ‘Let op, u dienskneg Ya’akov kom ook agter ons aan’,” want hy het gedink: laat ek hom tevrede stel met die geskenk wat voor my uit gaan en daarna, as ek sy gesig sien, miskien sal hy my aanvaar.
21. So het die geskenk voor hom uitgegaan, maar hy self het dié nag in die kamp gebly.
22. Hy het dieselfde nag opgestaan en sy twee vroue, sy twee slavinne en sy elf seuns gevat en deur die drif van die Yabbok getrek.
23. Hy het hulle gevat en hulle oor die stroompie laat gaan, asook wat aan hom behoort oorgestuur,
24. maar Ya’akov het alleen agtergebly en ’n Man het met hom gestoei tot dagbreek toe.
25. Toe Hy sien dat Hy hom nie kon wen nie, slaan Hy hom op sy heupbeen sodat die heupbeen van Ya’akov uit lit geraak het soos hy met Hom gestoei het.
26. Hy sê: “Laat My gaan, want die dag het gebreek.” Hy antwoord: “Ek sal U nie laat gaan nie, tensy U my seën.”
27. Hy vra hom: “Wat is jou naam?” Hy antwoord: “Ya’akov.”
28. Hy sê: “Jy sal nie meer Ya’akov genoem word nie, maar Yisra’el, want jy het krag soos ’n prins gehad teenoor God en die mense en het oorwin.”