8. Daar het ’n dag gekom wat Elisha oorgegaan het na Shunem, waar daar ’n prominente vrou was en sy het hom oortuig om ’n maaltyd te eet. So was dit, so dikwels as wat hy verbygaan, het hy daar ingedraai om ’n maaltyd te eet.
9. Sy het vir haar man gesê: “Let nou op, ek sien dat hierdie ’n afgesonderde man van God is wat voortdurend by ons verbygaan.
10. Laat ons asseblief ’n klein gemuurde bo-kamer maak en laat ons daar vir hom ’n bed, ’n tafel, ’n stoel en ’n lampstaander neersit; dit sal wees wanneer hy na ons toe kom hy daar kan bly.”
11. Eendag het hy daar gekom, in die bo-kamer gegaan en gerus.
12. Toe het hy vir Geigazi, sy dienskneg, gesê: “Roep hierdie Shunamitiese vrou.” Toe hy haar geroep het, het sy voor hom gestaan.
13. Hy het vir hom gesê: “Vra haar nou: ‘Let op, jy was vol sorg teenoor ons met al hierdie omgee; wat kan ek vir jou doen? Moet daar vir jou ’n goeie woord gedoen word by die koning of by die bevelvoerder van die leër?” Sy antwoord: “Ek leef onder my eie mense.”
14. Hy sê: “Wat kan dan vir haar gedoen word?” Geigazi antwoord: “Dit is waar, sy het geen seun nie en haar man is oud.”
15. Hy het gesê: “Roep haar.” Toe hy haar geroep het, het sy in die deur gestaan.
16. Toe sê hy: “Tydens hierdie seisoen volgende jaar sal jy ’n seun vashou.” Sy sê: “Nee, my meester, o, man van God, moenie vir u dienares lieg nie!”
17. Die vrou het swanger geword en geboorte gegee aan ’n seun in daardie seisoen die volgende jaar, soos Elisha vir haar gesê het.
18. Toe die seun opgegroei het, het die dag gekom dat hy uitgegaan het na sy vader, na die maaiers.
19. Hy het vir sy vader gesê: “My kop, my kop!” Dié sê toe vir sy dienskneg: “Dra hom na sy moeder toe.”
20. Toe hy hom gevat en na sy moeder gebring het, het hy op haar skoot gesit tot die middag toe en gesterf.