33. Hy vat vir Kefa, Ya’akov en Yoganan saam met Hom en het hoogs ontsteld en swaarmoedig begin word
34. en Hy sê vir hulle: “My gees is tot die dood toe bedroef; bly hier en wees waaksaam.”
35. Hy gaan ’n bietjie verder, val op die grond en bid dat, as dit moontlik was, dié uur by Hom sou verbygaan
36. en Hy sê: “Vader, My Vader, alle dinge is vir U moontlik; laat hierdie beker by My verbygaan; nogtans nie My wil nie, maar U wil.”
37. Hy kom en vind hulle terwyl hulle slaap en sê vir Kefa: “Shim’on, slaap jy? Was jy nie in staat om een uur te waak nie?
38. Waak en bid dat julle nie getoets word nie. Die gees is wel gewillig en gereed, maar die vlees is swak.”
39. Weer het Hy gegaan en dieselfde woorde gebid
40. en toe Hy terugkom, vind Hy hulle weer terwyl hulle slaap, want hulle oë was swaar en hulle het nie geweet wat om vir Hom te sê nie.
41. Hy kom vir die derde keer en sê vir hulle: “Slaap nou maar en rus. Dit is genoeg! Die einde en die uur het gekom. Let op, die Seun van die mens is oorgelewer in die hande van die sondaars.
42. Staan op, laat ons gaan. Let op, hy wat My oorgee, is naby.”
43. Terwyl Hy nog praat, kom Y’hudah, van K’riot, wat een van die twaalf was en saam met hom baie mense met swaarde en stokke, gestuur deur die leierpriesters, die leraars van die wet en die oudstes.
44. Die een wat Hom sou oorgee, het ’n teken met hulle afgespreek en gesê: “Die een wat ek sal soen, is Hy; gryp Hom en neem Hom onder bewaking weg.”
45. Toe hy naderkom, gaan hy dadelik na Hom toe en sê: “Leermeester, Leermeester!” en soen Hom.