1. Toe Samuel ’n ou man was, het hy sy seuns aangestel om regters te wees vir die Israeliete.
2. Sy oudste seun was Joël en die tweede Abia. Hulle was regters in Berseba.
3. Maar hulle het nie hulle pa se voorbeeld gevolg nie. Die twee was net daarop uit om geld te maak. Hulle het omkoopgeskenke by die mense gevat en in die hof sommer net gesê waarvan die mense gehou het.
4. Al die familiehoofde van Israel het toe bymekaargekom en na Samuel toe in Rama gegaan.
5. Hulle sê vir hom: “U het oud geword en u seuns volg nie u voorbeeld nie. Stel dan nou ’n koning oor ons aan om ons regter te wees soos dit die geval is by al die ander nasies.”
6. Samuel het niks gehou van die idee dat hulle gesê het: “Gee vir ons ’n koning om ons regter te wees,” nie. Hy het toe by die Here raad gaan vra.
7. Die Here sê toe vir Samuel: “Jy moet maar doen wat hulle sê, want eintlik is dit nie vir jou wat hulle verwerp nie, maar hulle wil My nie meer as koning oor hulle hê nie.
8. Hulle doen maar net wat hulle nog altyd gedoen het vandat Ek hulle uit Egipte laat trek het: hulle draai die rug vir My en dien ander gode. Hulle behandel jou nou net so.
9. Doen wat hulle sê, maar waarsku hulle ernstig en sê vir hulle wat die regte is van die koning wat oor hulle gaan heers.”
10. Samuel het vir die volk wat ’n koning wou hê, alles gesê wat die Here vir hom gesê het,
11. en toe bygevoeg: “Die koning wat oor julle gaan heers, sal die reg hê om julle seuns diensplig te laat doen in sy strydwamag en in sy troepe wat op perde ry. Hulle sal as boodskappers voor sy strydwa moet hardloop.
12. Hy sal hulle as offisiere oor 50 en oor 1 000 manskappe gebruik. Hulle sal ook sy lande moet ploeg, vir hom moet oes, wapens moet maak en sy strydwaens moet regmaak.
13. Julle dogters sal hy gebruik om vir hom salf te meng, te kook en te bak.
14. Hy sal julle beste landerye, wingerde en olyfboorde vat en dit vir sy amptenare gee.
15. Hy sal tien persent van julle landerye en wingerde se oes vat en dit vir sy paleiswerkers en ander amptenare gee.
16. Hy sal julle slawe en slavinne, julle beste jong mans en julle donkies vat om vir hom te werk.
17. Hy sal ook tien persent van die aanteel van julle kleinvee vat. Julle sal self eintlik maar sy slawe wees.
18. As julle dan in die toekoms by die Here smeek om tog net ontslae te raak van die koning wat julle gekies het, sal Hy nie julle gebede verhoor nie.”
19. Maar die volk wou nie na Samuel luister nie. Hulle het gesê: “Nee, ons móét ’n koning hê!
20. Dan sal ons ook soos die ander nasies wees: ons koning sal vir ons ’n regter wees; hy sal ons lei en vir ons oorlog maak.”
21. Toe Samuel alles hoor wat die volk sê, het hy dit vir die Here gaan vertel.
22. Die Here sê toe vir hom: “Luister na hulle en stel ’n koning oor hulle aan.” Samuel het vir die familiehoofde gaan sê: “Gaan elkeen eers terug na sy dorp toe.”