21. As iemand aan iets onreins van 'n mens of van 'n dier raak, aan enigiets wat afstootlik en onrein is, en so iemand eet van die maaltydoffervleis wat aan die Here behoort, moet dié persoon van sy volksgenote afgesny word.”
22. Die Here het vir Moses gesê:
23. “Sê vir die Israeliete: Julle mag geen vet van beeste, skape en bokke eet nie.
24. Die vet van 'n dooie dier of van 'n dier wat deur roofdiere gevang is, mag wel gebruik word, maar dit mag glad nie geëet word nie.
25. Iemand wat die vet eet van 'n dier wat as vuuroffer vir die Here aangebied is, moet van sy volksgenote afgesny word.
26. “Julle mag, waar julle ook al woon, geen bloed eet nie, nie van voëls of van diere nie.
27. Iemand wat enige bloed eet, moet van sy volksgenote afgesny word.”
28. Die Here het vir Moses gesê:
29. “Sê vir die Israeliete: Wanneer iemand vir die Here 'n maaltydoffer aanbied, moet hy self uit sy maaltydoffer 'n offer aan die Here bring.
30. Hy moet dit met sy eie hand as vuuroffer vir die Here bring. Hy moet die vuuroffer, die vet van die bors, saam met die bors bring en dit in die teenwoordigheid van die Here heen en weer beweeg as 'n beweegoffer.
31. Die priester verbrand dan die vet op die altaar, maar die bors kom Aäron en sy seuns toe.
32. “Julle moet die regterboud van die maaltydofferdier as 'n offergawe aan die priester gee.
33. Die priester uit die seuns van Aäron wat die bloed en die vet van die maaltydoffers hanteer, het aanspraak op die regterboud as sy aandeel.