9. Soos 'n wolk weggaan en verdwyn,so gaan 'n mens dood en kom nie terug nie,
10. hy kom nooit terug na sy huis toe nie,en sy plek is vir altyd leeg.
11. “Nee, ek kan nie stilbly nie,in my beproewing wil ek praat,in my bitter lyding wil ek kla.
12. Is ek dan die see dat U my aan bande wil lê,of 'n seemonster dat U my laat bewaak?
13. As ek dink dat my bed my sal troosof dat ek verligting van die pyn sal kry as ek lê,
14. dan verskrik U my in my drome,en oorval U my met nagmerries,
15. sodat ek eerder verwurgen dood sou wou wees as om te lewe.
16. Ek wil nie meer nie, ek sal tog nie vir altyd lewe nie;laat my staan; my lewe is niks meer werd nie.
17. “Wat is die mens dat U soveel van hom maak,dat U hom so op die hart dra,