12. Is ek dan die see dat U my aan bande wil lê,of 'n seemonster dat U my laat bewaak?
13. As ek dink dat my bed my sal troosof dat ek verligting van die pyn sal kry as ek lê,
14. dan verskrik U my in my drome,en oorval U my met nagmerries,
15. sodat ek eerder verwurgen dood sou wou wees as om te lewe.
16. Ek wil nie meer nie, ek sal tog nie vir altyd lewe nie;laat my staan; my lewe is niks meer werd nie.
17. “Wat is die mens dat U soveel van hom maak,dat U hom so op die hart dra,