7. hulle balk soos wildedonkies tussen die struike,hulle soek skuiling in die bossies;
8. hulle is mense sonder verstand, sonder eer,uitgedryf uit die land.
9. “En nou sing hulle liedjies oor myen word ek deur hulle bespot.
10. Hulle verafsku my en wil niks met my te doen hê nie,dit is vir hulle niks om my in die gesig te spoeg nie.
11. God het my weerloos gemaak, hulpeloos;mense behandel my nie meer met eerbied nie.
12. Die gespuis val my goedsmoeds aan,hulle stamp my onderstebo,hulle bewerk my ondergang,
13. hulle breek my lewenspad op,hulle kry dit reg om my te vernietigsonder dat iemand hulle help.
14. Soos deur 'n wye bres kom hulle aan,kom hulle tussen die puinhope deur aangestorm,
15. en ek word deur angs oorval;my aansien het soos wind weggewaai,my hoop op uitkoms het soos 'n wolk verdwyn.
16. “Nou is daar geen hoop meer vir my nie,ondergang staar my elke dag in die gesig.
17. Elke nag skiet pyne deur my liggaam,knaagpyne wat nie end kry nie.
18. Deur die groot geweld van God hang my klere vormloos aan my,word ek gewurg soos deur 'n boordjie om my nek.
19. Hy gooi my in die modder asof ek stof en as is.
20. Ek roep na U om hulp, maar U antwoord my nie.Hier staan ek, maar U steur U nie aan my nie.
21. U draai U teen my met u geweld,U val my aan met mag.
22. U tel my op en laat die wind my wegwaai,U ruk my heen en weer in u stormwind.
23. Ek weet dat U my bestem vir die dood,die plek waar alle mense saamkom.
24. Sal ek hier van my puinhoop af dan nie my hand uitsteek om hulp nie?Sal ek in my ondergang nie om hulp roep nie?
25. Het ek nie trane gestort vir dié wat swaarkry nie,het ek nie meegevoel betoon met die armes nie?