15. en ek word deur angs oorval;my aansien het soos wind weggewaai,my hoop op uitkoms het soos 'n wolk verdwyn.
16. “Nou is daar geen hoop meer vir my nie,ondergang staar my elke dag in die gesig.
17. Elke nag skiet pyne deur my liggaam,knaagpyne wat nie end kry nie.
18. Deur die groot geweld van God hang my klere vormloos aan my,word ek gewurg soos deur 'n boordjie om my nek.
19. Hy gooi my in die modder asof ek stof en as is.
20. Ek roep na U om hulp, maar U antwoord my nie.Hier staan ek, maar U steur U nie aan my nie.
21. U draai U teen my met u geweld,U val my aan met mag.
22. U tel my op en laat die wind my wegwaai,U ruk my heen en weer in u stormwind.
23. Ek weet dat U my bestem vir die dood,die plek waar alle mense saamkom.
24. Sal ek hier van my puinhoop af dan nie my hand uitsteek om hulp nie?Sal ek in my ondergang nie om hulp roep nie?
25. Het ek nie trane gestort vir dié wat swaarkry nie,het ek nie meegevoel betoon met die armes nie?
26. Ek het toe die goeie verwag, maar rampe het my getref,ek het uitgesien na lig, maar donker het my oorval.
27. Dit kook in my, ek kom nie tot rus nie,dae vol swaarkry bly my inwag.