28. toe Hy die wolke daarbo bevestig het, toe die bronne van die wêreldvloed sterk geword het;
29. toe Hy vir die see sy grens gestel het, dat die waters sy bevel nie sou oortree nie; toe Hy die fondamente van die aarde vasgelê het —
30. toe was ek ’n kunstenaar naas Hom, en ek was dag vir dag vol verlustiging en het gespeel voor sy aangesig altyd,
31. en het gespeel op sy wêreldrond, en my verlustiginge was met die mensekinders.
32. Luister dan nou na my, seuns; want gelukkig is hulle wat my weë bewaar.
33. Luister na tug en word wys, en verwerp dit nie.
34. Gelukkig is die mens wat na my luister, om dag vir dag te waak aan my deure, by die syposte van my poorte die wag te hou.
35. Want hy wat my vind, het die lewe gevind en verkry ’n welbehae van die Here.
36. Maar hy wat my mis, benadeel sy eie lewe; almal wat my haat, het die dood lief.